Perqué Parpalhon ?

 

 

Adishatz monde d'ací , d'aciu,
d'aciu delà, de lahòra, e de delà lahòra !

 

 


Se volètz saber quan s'envolè eth parpalhon que v'ac vam díser :

 

qu'èra un 21 de junh...o un 22 de deceme, que hasèva bèth sustot ens nostes còrs pr'amor dehòra que nevava...plumalhons d'estelas.

Se volètz saber perqué s'envolè eth parpalhon que v'ac vam díser tanben : qu'ei era passion, eth gòi d'un veire de vin ad'entorn d'ua canta...o eth contrari dilhèu.


Nham, un drin de seriosèr senon que's vam hèr pelejar...alavetz eth parpalhon que vòla peth amor de hèr dançar eths mots dera nosta shucosa lenga d'òc sus era musica sua, eth plaser der'espalida d'ua idea, deth sué desvelopament dinc ath ariçon escenic..entà't amor de partatjar emocions, peth amor dera tèrra de Gaconha, e de tornar véger er'espelida deth sué parlar; aquera tan beròja lenca, escanada, borricada, desclassada en « patoès », quan dens la boca d'ua gran mair e d'un mainat que cantorleja, que doceja coma eth satin sus era peth, com un bon vin ena garganta.


N'èm pas poètas, pas musicians deths grans tanpòc mès totun amors ath excès, a esmalicià's...passionats ben! Que passejam era nosta gòi aths quate vents, nat messatge a parpanejar mès conviccions pregonas, interrogacions e mau compreneder a exprimir.


Era cultura nosta qu'ei era patria nosta, com eth amor, era nosta musica n'a nada termièra.
Anèm ! Ara pro ! qu'alassam !

Groupe Parpalhon

Aquiu un tèxte de Jan-loís LAVIT, escriban e conselhèr pedagogic de las Hautas-Pireneas en lenga e cultura  occitana :

"Ua lenga qu’ei un camin d’accès a la cultura : que cau preservar tots los camins possibles de páur de veder-ne quauques uns de confiscats peus comerçants de la mondializacion.


Ua lenga qu’ei un punt de vista suu mond : que cau preservar ua diversitat de punts de vista entà sauvar-se un esperit critic.


Ua lenga qu’ei l’expression d’ua civilizacion : parlar-la, sostier-la qu’ei pausar un acte de luta contra tot   racisme, un acte per la diversitat sus aqueste planet, qu’ei un acte de conviccion peu quau no’n demoram   au nivèu d’intencions mes o mens assumidas.


Ua lenga qu’ei çò qui hè un òmi e qu’èm occitans."